Recensie op Goodreads door Willy Schuyesmans
13 februari 2017

‘De rug van een hand’ is een indrukwekkende poëziebundel over de veertien liefdes van Violante Juarez Oliveira. Wie de roman van M.J. Pas: De taal van boekenruggen, heeft gelezen zal die Violante herkennen als een van de hoofdpersonen uit dit boek. Hier is haar naam een pseudoniem voor de auteur Johanna Pas en – naar ze zelf liet doorschemeren – zowat haar alter ego.

In korte, toegankelijke, maar prachtig geformuleerde verzen beschrijft Violante/Pas de vele liefdes uit haar leven, nu eens vlijmscherp, dan weer als een vage, haast vergeten herinnering. Maar echt vergeten is ze er geen enkele, zeker niet de eerste.

Mijn eerste liefde was / de grootste / niet / maar het verraad / werd nooit meer overtroffen // en dat ze boven mij / de dood verkoos

Liefde, pijn, verlangen, verraad, angst, teleurstelling, verveling, vreugde of verdriet… het wordt allemaal fluisterend, prevelend uitgesproken alsof het vanzelf spreekt, maar het spreekt niet vanzelf. Dat voel je als je beter leest: elke zin is zorgvuldig en langdurig gekauwd en geproefd en is wellicht pas na jaren in deze nu gedrukte vorm neergeschreven.

Een paar voorbeelden:

Na een breuk heet het:
Je hebt je handen / vrij nu / zegt ze // Dat is toch / wat je wilde

Of bij een nieuwe verliefdheid:
Zo simpel is het / is het altijd / je weet het / in een oogopslag // of twee / als je heel even / niet hebt opgelet

Niet elke liefde wordt wat:
De woorden / stroomden // niet het bloed

Armen en handen spelen vaak een rol:
Mijn armen / waren groter / dan mijn hart // Ik hield je / hand nog vast / terwijl ik je vergat

Of in het gedicht ‘Lof’:
De liefjes / die ik na haar had? // een eerbetoon / en geen verraad // In al wie na haar kwam / was ik haar handen

Kortom een bundel over liefde(s) die al dan niet toevallig vlak voor Valentijn verschijnt, maar vele keren dieper gaat, met doorleefde gedichten die je met plezier leest… en herleest… en herleest…..