Ze kuiert door de stad
geschoeid en met een minimum aan
huid een minimum aan oog en oren

Daar ergens waar ze niet kan kijken
— voorbij de hoeken, voorbij het woud
van huizen — ligt de weg

Als ze haar neus zou openen zou ze hem ruiken

Heel even raakt de wind haar haren aan
Die is niet welkom hier maar ook
niet te vermijden