Categoriearchief: gedichten

De brief van de reus

1 reactie

 

Power – Etienne Desmet**

 

Lees mij

nee lees mij niet
Vergeef mij
nee vergeef mij niet
ik ben aan niemand
iets verschuldigd!
Mijn misdaad was alleen
dat ik mijn hand ophield
en dat ik mensen angst aanjoeg
met mijn gestalte
Ik dwong ze niet mij te betalen!

Toen kwam die kleine onderkruiper*
die met één houw mijn hand afsloeg

Mijn hand!
waarmee ik wilde schrijven
als ik genoeg gebedeld had
om potlood en papier te kopen

Mijn hand
waar ik mijn brood mee won

Mijn hoop was ijdel
net als ik

Maar ha!
de mensen wilden niet worden bevrijd
Al wat zij wilden was
een nieuwe afgod dienen

Lees mij
nee lees mij niet
Vergeet mij

– nee vergeet mij niet

 

* In dit gedicht is de reus Antigoon aan het woord. De onderkruiper is Brabo. Voor wie de legende over het ontstaan van Antwerpen niet kent, waarin Brabo en Antigoon de hoofdrol spelen: zie hier, of hier, of lees De 7 schaken van Suske en Wiske

** bron foto: http://www.panoramio.com/photo/69671262

odyssee

Geef een reactie
foto: zee - mjp

zee - mjp

Heb ik zelf hete was
in mijn oren gegoten,
heb ik zelf mijn lichaam
aan de mast geknoopt?

en wie moest dan
het schip besturen?

Had ik daar wel
bij nagedacht?
Was ik niet beter
op een klip gevaren
dan eeuwig rond te zwalpen
op een eindeloze zee
zonder het troostend
stemgeluid
van de Sirenen

voetstap

1 reactie

Ik ben zo lang
alleen geweest
in dit door god
verlaten land

dat ik eerst
het geluid
niet meer herkende –
van voetstappen
op knerpend zand

foto: Pien Rijlaarsdam

licht

1 reactie

foto: Pien Rijlaarsdam

Mijn ogen
– gewend aan het duister –
schrikken op
van meedogenloos licht:
de zon die weerkaatst
op de vijver
de stralen in mijn gezicht

Het geruis van de wind
in de bomen
het gevoel van je hand
op mijn huid
de zon de zee
en het getsjirp van krekels
in het hoge gras

stilte

1 reactie

de woorden komen niet
er is alleen maar stilte

een vliegtuig in de verte
het ruisen van een boom
een bij een vlieg
een auto die voorbijrijdt
op de weg
een geur van roest
en van asfalt

en dan weer stilte
en een vogel in de heg

De stenen zwijgen
en het gras

foto: Pien Rijlaarsdam

afscheid van de muze

1 reactie

foto: Pien Rijlaarsdam

Ik ben alleen in dit
door god verlaten land
Je voetstap galmt
nog tergend in mijn oren

Ik voel je vingers nog
die in mijn handpalm lagen
en zie je ogen blinken
in de late zon

Maar toen de avond kwam
toen heb je me verlaten